Yes , het is gelukt, het diploma van de middelbare school is binnen.
Ik kan je wel zeggen dat het een zware bevalling is geweest voor mijn zoon. Niet omdat het niveau te moeilijk was, het huidige schoolsysteem past niet bij hem en hij heeft er dan ook vaak tegenaan geschopt!
Hij heeft een turbulente schoolperiode gehad, in VWO 2 werd hij teruggezet naar HAVO 2 en dat was de start van zijn onderpresteren. De school was saai, ze konden hem niet motiveren, hij vond vrijwel alles te makkelijk, met als gevolg dat hij al die jaren vrijwel niets heeft gedaan.
Wiskunde
Om een voorbeeld te geven neem ik het vak wiskunde.
Hij heeft nooit de zin en het nut van dit vak gesnapt, er was geen docent die hem duidelijk kon uitleggen wat het belang van dit vak is.
Het vak bleef dus stom, saai, nutteloos en hij was totaal niet gemotiveerd om ook maar iets voor dit vak te gaan doen. Tja, wiskunde is toch echt een vak waar je voor moet oefenen. Hij kwam vaak 1 dag voor een toets naar me toe om dan samen even alle stof van dat hoofdstuk door te nemen. Meer dan een uur lukte niet wat betreft de concentratie. Vaak haalde hij op deze manier een vijfje, soms wat lager en heel soms wat hoger.
Geloven in zijn capaciteiten
Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat hij het vak wel kon wanneer hij er iets meer energie in zou stoppen. Je snapt wel daar had hij totaal geen zin in!
Eind HAVO 3 stond hij een 4 voor wiskunde en mocht het vak van school niet kiezen. Omdat ik als moeder ten eerste toch echt wel geloofde in de capaciteiten van mijn kind (ook al liet hij dat niet zien) en ten tweede vond dat als hij geen wiskunde mocht kiezen hij daardoor al een aantal wegen voor in de toekomst zou afsluiten (b.v. VWO). Heb ik het voor elkaar gekregen dat hij het uiteindelijk wel mocht kiezen, hij moest er dan wel voor zorgen dat hij de eerste periode van HAVO 4 een 6 voor het vak stond.
Dat was een motivatie voor hem, houd hem een worst voor en hij laat zien dat hij het kan. De eerste periode prijkte er dan ook een prachtige 6 op zijn rapport.
Daarna was de worst op en daarmee zijn motivatie, dus kelderden zijn cijfers enorm naar beneden. Eind HAVO 4 stond er een 5!
Het gemiddelde van de afgelopen 6 jaren
Als je zijn cijfers voor wiskunde bekijkt over 6 jaar middelbare school, (inclusief 1 jaar zitten blijven op een lager niveau) dan was 60% onvoldoende en kwam hij gemiddeld uit op een 5.
HAVO 5
In HAVO 5 was de motivatie voor school gedaald tot bijna onder het nulpunt en voor wiskunde was hij helemaal niet meer in beweging te krijgen. Aan de docent lag het niet, het was een goede docent die misschien wat te slim was voor mijn zoon want hij begreep helemaal niets van wat hij uitlegde. Ik denk ook dat hij niet veel zin had om het te willen begrijpen!
Resultaat was wel dat hij in januari een 3,6 gemiddeld stond voor wiskunde en dan wordt het lastig, want met een 4 voor wiskunde ga je niet slagen. Ondanks dat er 8en en zelfs een 9 aan de andere kant van lijst prijkten.
In de laatste toetsperiode van april haalde hij zelfs een 2,6 voor een toets, deze mocht hij gelukkig herkansen.
Ondanks zijn dramatische cijfers, die voor veel docenten een bevestiging was dat deze jongen geen wiskunde kon, bleef ik als moeder volhouden dat hij het wel kon als hij er maar wat meer energie in zou stoppen!
Oefenen, oefenen, oefenen, oefenen!
Na die 2,6 ging hij eindelijk beseffen dat als hij wilde slagen dat hij dan nu wel iets meer zou moeten gaan doen.
Vanaf dat moment kwam hij elke morgen ongeveer 3 kwartier bij me en gingen we samen sommen maken. Aan hem laten zien dat hij wel wiskunde begreep en het wel kon. Resultaat herkansing een 6,1!
Voor zijn motivatie was het goed dat hij beloond werd voor zijn inspanning.
Vanaf half april t/m 23 mei heeft hij elke ochtend bij mij zo’n 3 kwartier sommen zitten maken, in het begin samen en halverwege kon hij het zelfstandig.
Hij ging met een 4,4 gemiddeld voor wiskunde zijn eindexamen in en heeft een 7,6 voor zijn eindexamen gehaald. Eindresultaat een 6 op zijn diploma!
Vertrouwen
Kortom mijn 100% vertrouwen in zijn wiskunde kwaliteiten zijn uitgekomen. Ik ben apetrots op hem!
Ook omdat hij ondanks zijn aversie tegen het vak en zijn eigen geloof dat hij het eigenlijk niet kon, toch trouw ruim een maand lang elke ochtend zonder mopperen zijn sommen kwam maken.
Ook heeft hij ervan geleerd dat wanneer je een hekel hebt om iets te doen en je het nut ervan niet inziet en het toch iets is wat gedaan moet worden, dat je dan met voldoende inzet tot een geweldig resultaat kan komen.
Hij heeft het gedaan, iets waar geen docent vooraf in zou geloven.
Hij geeft zelf aan dat hij niet zover zou zijn gekomen als ik niet voor 100% vertrouwen had gehad in zijn capaciteiten!
Blijf altijd geloven in je kind, ook al zegt de buitenwereld wat anders. Volg je eigen gevoel hierin en laat je niet misleiden door cijfers en meningen van anderen. Blijf naar je kind kijken!
