Buiten het feit dat een hond natuurlijk heel gezellig, lief, leuk en aanhankelijk is, en het goed voor je is om dagelijks in beweging te komen.
Is een ook hond een supermiddel om je sombere, depressieve, dwarse puber, die vol zit met stresshormonen, te laten ontstressen.
Als mijn oudste (inmiddels al 18) met luide stem en een gezicht als een oorwurm, zich mopperend en klagend op de bank laat ploffen, nadat hij uren heeft doorgebracht in wat in zijn ogen een soort van gevangenis is ( wij noemen dat school), dan is er maar 1 die weer een glimlach op zijn gezicht kan laten toveren. En dat is ZWABBER!
Ja, je leest het goed, ZWABBER, en dan bedoel ik niet zo’n ding waarmee je de vloer kan schrobben, maar ik bedoel onze lieve, harige, bol wol.
Onze hond met zeer hoge aaibaarheidsfactor.
Zodra mijn lieve puber, die een zeer grote aversie heeft tegen het schoolsysteem, met stemverheffing begint te praten over wat er die dag allemaal op school is gebeurd, springt Zwabber direct bij hem schoot en nestelt zich tegen hem aan. Op dat moment zie je acuut zijn stressniveau zakken. Omdat onze zeer hoog sensitieve hond er absoluut niet tegen kan wanneer er met een harde stem tegen hem wordt gesproken, wordt er op het moment dat hij op schoot springt met een zachtere stem tegen de hond gesproken en wordt er geknuffeld. Hierdoor nemen de stresshormonen in het puberlijf af.
Wat doet een hond nu anders dan wij als ouders? Welk gedrag missen wij soms als ouders en doet de hond van nature wel?
Een hond luistert onvoorwaardelijk naar je, die oordeelt niet, probeert je geen goede adviezen te geven, onderbreekt je verhaal niet en ga zo nog maar even door.
Wij, als ouders, willen ons kind ook troosten, maar vinden het soms lastig om alleen maar te luisteren en niet direct te oordelen of met allerlei adviezen te komen.
Een mopperende, klagende puber wil alleen maar gehoord worden, dat er oprecht naar hem/haar wordt geluisterd. En niet zo als tegenwoordig vaak gebeurt, met 1 oog in onze telefoon of ondertussen bezig met allerlei andere zaken.
En dat is nu net wat de hond wel doet, oprechte aandacht, liefde, genegenheid, even knuffelen. Hierdoor treedt er ontspanning op in dat puberlijf, waardoor de stresshormonen weer kunnen verdwijnen.
Nu snap ik dat niet iedereen een huisdier heeft, maar wanneer wij als ouders proberen om ons iets meer als een hond te gedragen als onze puber thuiskomt met een lijf vol stresshormonen, dan zal dat de communicatie in huis positief beïnvloeden. En de puber krijgt zo de kans om sneller te ontstressen
